Je bent jong en je wilt wat, daarmee zijn we gebombardeerd toen wij opgroeiden. Koop nu en betaal later. Wij geven wat jij wilt. Misschien heb je het niet zo snel door maar onder het mom van ‘je bent vrij en jij bepaalt wat je wilt’ worden we sinds jaar en dag overdonderd met reclameboodschappen. Zodat we zouden doen wat wij zelf zouden willen. Maar we doen precies wat we werden verteld om te doen: meer en meer consumeren van consumptiegoederen. ‘Gotta catch them all’ betekent: spaar ze nu allemaal bij de supermarkt.
Ik heb mijn neefjes uit Australië op bezoek. Samen met mijn vriendin Sara en (O)Pa zitten we naar een door hen meegebrachte video te kijken. Pokemon. Spelend met de bijhorende verzamelpoppetjes zit Mart (4 jaar) een halve meter voor de buis. Kris (2 jaar) zit op de grote stoel naar zijn broer en de buis te staren.

Als Mickey belt vertel ik haar dat Pa, Sara en ik verbaasd naar Pokemon aan het kijken zijn. Van die vrolijk gekleurde beestjes waar we geen bal van snappen maar de neefjes elke naam van weten op te noemen. Mickey: “Ja, leuke tekenfilm. Enige wat ze doen is vechten.” Euhm ?! Ik kijk even goed, verrek. Pak de remote control en meteen uit dat ding met de beste knop die erop zit: de power knop. Waar is Pino gebleven? Tommy en InnieMinnie met Elmo die je hielpen met leren lezen en schrijven en de grote wereld verkennen?

Teleurgesteld kijkt de oudste mij aan. De jongste nieuwsgierig. Uit de logeerkamer haal ik van een hoge plank een doos met oud speelgoed te voorschijn. In de woonkamer kiep ik hem om. Voordat ik de jongetjes kan roepen zitten ze languit op de grond te spelen met de Playmobil. Tante Sara moet meedoen. Even uitkijken waar je loopt. Zo’n poppetje kan knap zeer doen als je erop gaat staan.

Later bij het terugbrengen naar de ouders is Mart de hele metroreis zoet met een spelletje op (O)Pa’s mobiel. En kijkt Kris zijn ogen uit en ‘vertelt’ trots dat hij een trein zag waar mensen boven elkaar zitten. “Double train, double train!” De hele woonkamer ligt onder het speelgoed en elke deurklink plakt van de pannekoekstroop. Hun kleren mogen meteen de was in, ook stroop en wat voor soort vlekken nog meer. Kantoor mogen ze wel komen maar niet spelen. En daar luisteren ze goed naar. Zelf peins ik erover welke idioot nou vechttekenfilms maakt voor kinderen?!

Zondag lees ik wat kranten in bed en kom een verbaazingwekkende advertentie tegen. Die roept op om geld te storten voor het helpen van arme Bijlmer kinderen. Wat is er toch mis met de maatschappij? In m’n wijk zie ik dat kinderen het te arm thuis hebben om een normaal verjaardagspartijtje te krijgen maar ze worden wel vol gehangen met babygoud en lopen op Nike’s. “We zijn arm”, soit kan gebeuren, maar het is belangrijker dat een kind Nike’s draagt dan dat het zijn vriendjes kan uitnodigen voor Koekhappen en Ezeltje Prik. Want zonder Nike’s heeft het geen vrienden op school; dus ook geen vriendjes om uittenodigen. Just do it, koop die schoenen en denk er verder niet bij na. Gehoorzaam de reclame, halleluja. Babies zijn al een lange tijd een mode verschijnsel. Koopavond en we gaan showen wiens kind met welke tienermoeder er zo mooi mogelijk bij loopt. Kijk eens goed om je heen. Hoeveel kinderen zitten nog onder de modder en zijn op ondekkingsreis in huis en omgeving?

Stg. Tai Hori in Deventer organiseerde zomers een sprookjesmiddag waar een storyteller verhalen vertelde over Spider Anansie. Stg. Anansie, naast Daalwijk, heeft een zeer uitgebreid zomerprogramma, zoals vele andere centra hier in de Bijlmer. Waar kinderen die meedoen zich kostelijk vermaken en wat van opsteken. Allemaal voor een habbekras. Maar het gros van de kinderen wordt bijna dagelijks getrakteerd op eten bij Mac Donalds omdat je daarbij gratis hebbedingetjes krijgt. Maar krijgen ze ook goed eten?

Het is niet nodig om geld te storten om onze kinderen te helpen. Het zit hem meer in geestelijke armoede en onze tweeslachtige maatschappij. Wat hebben we een hekel aan “Marokaantjes op scooters”. Maar we moeten wel zorgen dat we zoveel mogelijk scooters verkopen, want dan maak je pas deel uit van deze maatschappij. Dan hoor je er pas bij en doe je wat jij wilt.


Boombox AQ